Για ορισμένους, το να μάθεις σε ένα τετράποδο ρομπότ να ντριμπλάρει με μία μπάλα ποδοσφαίρου αποτελεί πρόκληση, και διασκεδαστική μάλιστα.

Στην ουσία, έχεις να κάνεις με το βασικό συστατικό του RoboCup, του μεγάλου διεθνούς διαγωνισμού που ιδρύθηκε το 1996. Επιπλέον, το ποδόσφαιρο είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να δοκιμαστεί η κίνηση, η ευελιξία, και η ταχύτητα λήψης αποφάσεων ενός ρομπότ. Μία σημαντική διαφορά μεταξύ του Dribblebot του MIT και των ρομπότ που συμμετέχουν στο RoboCup είναι ότι τα τελευταία στην πλειονότητα των περιπτώσεων διαθέτουν δύο άκρα (είναι δίποδα). Μία ακόμα διαφορά είναι ότι το τετράποδο ρομπότ του MIT έχει σχεδιαστεί για να εκτελεί αυτή την περίπλοκη εργασία τόσο σε ανώμαλο όσο και σε μικτό/μεταβαλλόμενο τερέν, κάτι που προσθέτει ένα ακόμη επίπεδο δυσκολίας στην εργασία.

«Οι παλαιότερες προσεγγίσεις απλοποιούν το πρόβλημα της ντρίμπλας, κάνοντας μια υπόθεση μοντελοποίησης για επίπεδο, σκληρό τερέν» δήλωσε ο συν-επικεφαλής του πρότζεκτ του MIT, Yandong Ji σε μια ανάρτηση του που συνδέεται με την σχετική ανακοίνωση. «Η κίνηση επίσης είναι σχεδιασμένη για να είναι περισσότερο στατική  με το ρομπότ να μην μπορεί να τρέξει και να χειριστεί την μπάλα ταυτόχρονα. Εκεί είναι που εισέρχονται και οι μεγαλύτερες προκλήσεις και οι δυσκολότερες δυναμικές, στο ζήτημα του κοντρόλ (της μπάλας). Στη συγκεκριμένη περίπτωση που έχουμε να κάνουμε με ένα σύνθετο πρότζεκτ που συνδυάζει τόσο πτυχές της μετακίνησης όσο και επιδέξιους χειρισμούς ταυτόχρονα, το πρόβλημα αντιμετωπίστηκε με το να αξιοποιήσουμε ορισμένες πρόσφατες καινοτομίες που επιτρέπουν την καλύτερη μετακίνηση σε εξωτερικούς χώρους».

Στα πιθανά τερέν περιλαμβάνονται το γρασίδι, η άμμος, το χαλίκι, η λάσπη και το χιόνι. Η απάντηση σε όλα τα παραπάνω είναι γνωστή σε οποιονδήποτε έχει εξοικειωθεί με τον χώρο της ρομποτικής τελευταία: προσομοίωση, προσομοίωση, προσομοίωση. Στην προπόνηση, το φυσικό ρομπότ θεωρείται «ψηφιακό δίδυμο» καθώς οι υπολογιστές εκτελούν 4.000 ταυτόχρονες προσομοιώσεις διαφορετικών περιβαλλόντων. Ο συγκεκριμένος τύπος προπόνησης έχει σαφώς ευρύτερη εφαρμογή από τον ομολογουμένως στενό κόσμο του ρομποτικού ποδοσφαίρου. Η συζήτηση γύρω από την αποτελεσματικότητα των ρομπότ που διαθέτουν πόδια συνεχίζεται, αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο: Υπάρχουν περιορισμοί στο πόσο μακριά μπορούμε να πάμε αυτή τη στιγμή χρησιμοποιώντας τροχούς.

«Αν κοιτάξετε γύρω σας σήμερα, τα περισσότερα ρομπότ είναι τροχοφόρα. Αλλά φανταστείτε ότι υπάρχει ένα σενάριο καταστροφής, μία πλημμύρα ή ένας σεισμός και θέλουμε ρομπότ να βοηθήσουν κατά τις εργασίες αναζήτησης και διάσωσης. Χρειαζόμαστε μηχανήματα που μπορούν να διασχίζουν εδάφη που δεν είναι επίπεδα, να εισέρχονται σε δύσβατα σημεία ή να ξεπερνούν με ευκολία εμπόδια που τα τροχοφόρα ρομπότ δεν μπορούν να περάσουν» λέει ο καθηγητής του MIT, Pulkit Agrawal. Το όλο νόημα της μελέτης ρομπότ με πόδια είναι να πηγαίνεις σε εδάφη που δεν είναι προσβάσιμα από τα σημερινά ρομποτικά συστήματα». Φυσικά, το Dribblebot έχει και τους δικούς του περιορισμούς. Οι σκάλες και τα σημεία με έντονη κλίση εξακολουθούν να αποτελούν πρόκληση για το μικρό αυτό ρομπότ.

Πηγή: https://www.insomnia.gr/
(Κώστας Παπαζαχαρίου, αναδημοσίευση 11/4/2023)