Οι game developers χρησιμοποίησαν μια σειρά από τεχνικές για να βελτιστοποιήσουν τα παιχνίδια τους στο PlayStation 2 παρά τους περιορισμούς του hardware της κονσόλας. Το PS2 είχε περιορισμένη επεξεργαστική ισχύ, μνήμη RAM και χώρο αποθήκευσης, γεγονός που απαιτούσε από τους προγραμματιστές να χρησιμοποιήσουν δημιουργικές λύσεις για να εξασφαλίσουν το απρόσκοπτο gameplay. Οι developers πρόσθεσαν θολούρα για να κρύψουν μακρινά αντικείμενα που το PS2 δεν μπορούσε να αποδώσει αποτελεσματικά.

Παιχνίδια όπως το Silent Hill και το Shadow of the Colossus χρησιμοποίησαν αυτό το τέχνασμα. Τα μακρινά αντικείμενα ξεκινούσαν ως εικόνες 2D, μετατρέπονταν σε υφές χαμηλής πολυγωνικής ανάλυσης και τελικά γίνονταν πλήρως τρισδιάστατα μοντέλα καθώς οι παίκτες πλησίαζαν, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση του βάθους. Επίσης, παιχνίδια όπως το GTA San Andreas φόρτωναν τμήματα του χάρτη δυναμικά καθώς οι παίκτες κινούνταν στο περιβάλλον, μειώνοντας την καταπόνηση του hardware.

Ακόμα, τα παλαιότερα παιχνίδια είχαν συχνά μεταβλητό frame rate αντί να είναι κλειδωμένα σε υψηλό ρυθμό ανανέωσης. Συχνά, μέσω των screen shake effects κάλυπταν oi πτώσεις της απόδοσης, κάτι που συνέβη σε παιχνίδια όπως το Shadow of the Colossus. Πέρα από τα παραπάνω, οι developers επαναχρησιμοποιούσαν assets με ελάχιστες τροποποιήσεις για να εξοικονομήσουν μνήμη. Αυτό ήταν συνηθισμένο στα RPG και τα παιχνίδια δράσης. Από την άλλη, αντί για φωτισμούς σε πραγματικό χρόνο, έκαναν pre- render τις σκιές και τα εφέ φωτισμού για να κάνουν τα περιβάλλοντα να φαίνονται πιο δυναμικά. Αυτές οι τεχνικές επέτρεψαν στα παιχνίδια του PS2 να επιτύχουν εντυπωσιακά γραφικά και καθηλωτικούς κόσμους παρά τους περιορισμούς της κονσόλας.

Πηγή: https://www.enternity.gr/
(Κώστας Παπαζαχαρίου, αναδημοσίευση 29/5/2025)